In 2006 bezocht ik de North Rim van de Grand Cayon. Ik was onder de indruk van de gladde witte Aspen (Amerikaanse berk). Ze stonden daar zo vanzelfsprekend, eenvoudig en nonchalant, in een doorschijnende, en toch robuuste schoonheid, en altijd in een prachtig ritme met hun slanke, rechte stammen.

Ik heb een aantal doeken gemaakt van deze Aspen waarbij ik, door een reduktie van het aantal stammen, met name het ritme probeer weer te geven. De vorm is licht geabstraheerd waardoor deze vorm juist geaccentueerd wordt. Door of ondanks het gebruik van diverse kleuren is de kleur toch wat het moet zijn: Wit.

Naast hun schoonheid is ook de levenscyclus van de Aspen, in dit ruwe droge klimaat op 2500 meter hoogte, fascinerend. Op de lange duur wordt een Aspen bos hier verdrongen door een dicht bos van (Amerikaanse) sparren en dennen. Door de regelmatig optredende bosbranden (blikseminslag) ontstaan in het naaldhout bos steeds weer open plekken waar de wortels van de verdwenen Aspen uitschieten en waardoor een nieuw Aspen bos ontstaat. Dit Aspen bos biedt op zijn beurt bescherming tegen het ruwe klimaat aan opgroeiende sparren, die tenslotte de Aspen weer verdringen.